انواع AI را می‌توان به دو دسته کلی تقسیم کرد: Strong AI و Weak AI
Weak AI
هوش مصنوعی Narrow AI یا Weak AI، برای انجام یک وظیفه خاص مانند تشخیص صدا و تجزیه و تحلیل تصویر طراحی شده است. این نوع هوش مصنوعی معمولاً در انجام وظایف خاصی بهتر از انسان عمل می‌کند، اما تنها در همان حوزه محدود کاربرد دارد. مانند پلتفرم‌های آنلاین و چت‌بات‌ها
Strong AI
هوش مصنوعی Strong اغلب با نام هوش مصنوعی عمومی (AGI) شناخته می‌شود. یک مفهوم فرضی است که در آن هوش مصنوعی میتواند دارای هوش و قابلیت‌های سازگاری مشابه انسان باشد. Strong AI یکی از انواع Ai است که می تواند مسائل و وظایفی را حل کند که هرگز برای آنها آموزش ندیده است. یعنی هوش مصنوعی عمومی می تواند مانند انسان فکر و تصمیم گیری کند.
اکنون می‌توان هوش مصنوعی را به چهار نوع اصلی طبقه بندی کرد :
هوش مصنوعی مبتنی بر ماشین‌های واکنشی
هوش مصنوعی مبتنی بر حافظه محدود
هوش مصنوعی مبتنی بر تئوری ذهن
هوش مصنوعی مبتنی بر خودآگاهی
این چهار نوع از انواع هوش مصنوعی توسط آرند هینتزه، استادیار زیست‌شناسی تلفیقی و علوم کامپیوتر و مهندسی در دانشگاه ایالتی میشیگان، معرفی شده‌اند. این دسته بندی از سیستم‌های هوش مصنوعی برای انجام وظایف خاصی طراحی شده‌اند و به سیستم هوش مصنوعی پیشرفته‌تر که در حال حاضر وجود ندارد، ختم می‌شود. این چهار دسته به شرح زیر هستند:
ماشین‌های واکنشی (Reactive machines)
این نوع از انواع هوش مصنوعی حافظه‌ای ندارند و فقط نسبت به شرایط فعلی واکنش نشان می‌دهند. در واقع هوش مصنوعی مبتنی بر ماشین‌های واکنشی نمی‌توانند تجربیات گذشته را بخاطر بسپارند و از آنها برای بهبود عملکرد خود استفاده کنند. دیپ بلو برنامه شطرنج IBM، نمونه‌ای از هوش مصنوعی Reactive machines است که بدون در نظر گرفتن بازی‌های گذشته میتواند وضعیت فعلی شطرنج را تحلیل و حرکت‌ها را ارزیابی کند.
حافظه محدود (Limited memory)
این نوع سیستم‌های هوش مصنوعی دارای حافظه محدود هستند و با توجه به تجربیات گذشته برای آینده تصمیم‌گیری می‌کنند. به عنوان مثال می‌توانید طراحی خودروهای خودران را درنظر بگیرید. این خودروها می‌توانند از داده‌های گذشته مانند موقعیت‌های ترافیکی یا حوادث برای بهبود رانندگی خود استفاده کنند.
نظریه ذهن (Theory of mind)
این نوع از انواع هوش مصنوعی ai بیانگر سیستمی است که میتواند احساسات، باورها و نیت‌های دیگران را درک و پیش‌بینی کند. در واقع، Theory of mind توانایی درک و تعامل با احساسات و نیت‌های انسانی را دارد. این نوع هوش مصنوعی در مراحل تحقیقاتی هستند و توسعه آن برای ساخت ربات‌ها و سیستم‌هایی که بتوانند به طور موثر با انسان‌ها همکاری کنند، پیش بینی می‌شود.
خودآگاهی (Self-awareness)
این نوع پیشرفته‌ترین شکل هوش مصنوعی است که در حال حاضر وجود ندارد. سیستم‌های خودآگاه دارای درک و شناخت هستند و می‌توانند وضعیت فعلی را درک و نسبت به آن واکنش نشان دهند. این نوع از انواع AI میتواند فکر کند و به خودآگاهی دست یابد اما تحقق آن نیازمند پیشرفت در این حوزه است.